صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را |
که سر به کوه و بیابان تو دادهای ما را |
شکرفروش که عمرش دراز باد چرا |
تفقدی نکند طوطی شکرخا را |
غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل |
که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را |
به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر |
به بند و دام نگیرند مرغ دانا را |
ندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیست |
سهی قدان سیه چشم ماه سیما را |
چو با حبیب نشینی و باده پیمایی |
به یاد دار محبان بادپیما را |
جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب |
که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را |
در آسمان نه عجب گر به گفته حافظ |
سرود زهره به رقص آورد مسیحا را |